Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από το Βιβλίο τής Μαρίας Ν. Βαϊάννη «Μικρασιατικός Ελληνισμός και Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία» 1900-1930 (τόμος Β). Ευχαριστούμε την «Ένωση Σμυρναίων Αθηνών», τον Πρόεδρο κ. Γεώργιο Αρχοντάκη και την συγγραφέα, φιλόλογο του Αρσακείου Τοσιτσείου Εκάλης κ. Μαρία Ν. Βαϊάννη διότι παραχώρησαν την άδεια για την αναδημοσίευσή του.
Μικρασιάτες εκπαιδευτικοί στα Σχολεία τής Φ.Ε. μέχρι το 1930
Ο Σύλλογος Διδασκόντων τού εξωτερικού Αρσακείου το 1912. Μεταξύ αυτών διακρίνεται ο Δημήτρης Γληνός, πρώτος όρθιος από αριστερά. (Από το Αρχείο τής ΦΕ)
Είναι γεγονός ότι η παιδευτική διαδικασία συνδέεται άρρηκτα με το ανθρώπινο δυναμικό τής εκπαίδευσης και η ανοδική πορεία των Σχολείων τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, χωρίς αμφιβολία, βασιζόταν στην υψηλή ποιότητα των εκπαιδευτικών της. Άλλωστε, κύριο μέλημα και πάγια τακτική των κατά καιρούς Διοικητικών Συμβουλίων τής Φ.Ε. υπήρξε η όσο το δυνατόν ευστοχότερη επιλογή τού ανθρώπινου δυναμικού που θα στελέχωνε τα εκπαιδευτήριά της.
Κατά το χρονικό διάστημα 1836-1900, με δεδομένη την έλλειψη υποδομών στο νεοσύστατο τότε ελληνικό κράτος, η Φ.Ε. είχε προστρέξει στη μεγάλη πνευματική δεξαμενή τής Κωνσταντινούπολης κυρίως, προκειμένου να ανεύρει εκπαιδευτικούς ικανούς να επωμισθούν τη μεταλαμπάδευση τής παιδείας που φιλοδοξούσε να παράσχει στις μαθήτριές της. Και είναι χαρακτηριστικό ότι κατά το ίδιο χρονικό διάστημα δίδαξαν στα Σχολεία τής Φ.Ε., όπου έλαμψαν με την παρουσία τους, εξέχουσες προσωπικότητες τής παιδείας, μικρασιατικής καταγωγής, όπως η Σεβαστή Μάνου, ο Γεώργιος Παχτίκος, η Καλλιόπη Κεχαγιά, πρώτη επόπτρια των Σχολείων τής Φ.Ε.
Αξίζει όμως επί πλέον να αναφερθεί ότι κατά το υπό εξέταση χρονικό διάστημα 1900-1930 στα διαφόρων βαθμίδων Σχολεία τής Φ.Ε. δίδαξαν έκπαιδευτικοί ολκής, διακεκριμένες προσωπικότητες, ασχέτως καταγωγής, που έγραψαν ιστορία στα εκπαιδευτικά, παιδαγωγικά, επιστημονικά καί πνευματικά εν γένει πράγματα τής νεότερης Ελλάδας. Ανάμεσά τους οι διαπρεπείς φιλόλογοι Ιω. Αποστολάκης, Θ. Βορέας, Γ. Γαρδίκας, Γ. Ζηκίδης, Θ. Κακριδής, Σ. Καλλιάφας (ο οποίος χρημάτισε και επόπτης των Σχολείων τής Εταιρείας), Σ. Μενάρδος, Εμ. Πεζόπουλος. Ι. Ρώσσης, Ερ. Σκάσσης, Γ. Σωτηριάδης, Γ. Σωτηρίου, Αχ. Τζάρτζανος, Ν. Φαραντάτος, Γ. Χατζιδάκις (επίσης επόπτης), ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς, ο διακεκριμένος αρχαιολόγος X. Τσούντας, οι διαπρεπείς μουσικοί Δ. Λαυράγκας και Ιω. Σακελλαρίδης, η διάσημη ιέρεια της Τερψιχόρης Κ. Πράτσικα.
Αξίζει δε ιδιαιτέρως να επισημανθεί ότι ορισμένοι στους προαναφερόμενους υπήρξαν και εταίροι τής Φιλεκπαιδευτικής, όπως π.χ. οι Θ. Κακριδής και Αχ. Τζάρτζανος, ή μέλη τού Δ.Σ., ενώ άλλοι, όντες ήδη καθηγητές Πανεπιστημίου, δίδασκαν στα Σχολεία της, όπως π.χ. ο Γ. Σωτηριάδης.
Αλλά και Μικρασιάτες εκπαιδευτικοί διέπρεψαν κατά το ίδιο χρονικό διάστημα στα Σχολεία τής Φ.Ε. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι ανάμεσά τους συγκαταλέγονται ρηξικέλευθοι παιδαγωγοί, πρωτοπόροι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, καινοτόμοι επιστήμονες, μορφές εν γένει που άφησαν εποχή στα εκπαιδευτικά και τα επιστημονικά χρονικά τής Ελλάδας των πρώτων δεκαετιών τού 20ού αι., όπως π.χ. ο Δ. Γληνός, ο Μ. Ευαγγελίδης, ο Ιω. Συκουτρής, ο Αλ. Φιλαδελφεύς, ο X. Χαριτωνίδης. Είναι δε αυτονόητο ότι η υψηλού επιπέδου παρεχόμενη παιδεία στα Σχολεία τής Φ.Ε. οφειλόταν και στην υψηλή ποιότητα των διδασκόντων, πολλοί από τους οποίους κατάγονταν από την αντίπερα όχθη τού Αιγαίου.
Στα βιογραφικά σημειώματα που ακολουθούν, παρατίθενται, από τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, όσα πιστεύεται ότι βοηθούν στην εναργέστερη σκιαγράφηση τής προσωπικότητας, τής επιστημονικής και εν γένει πνευματικής τους συγκρότησης και τής όλης εκπαιδευτικής παρουσίας και πορείας τους στα Σχολεία τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας.
Κύρια πηγή στοιχείων, εκτός των Πρακτικών των συνεδριάσεων των Διοικητικών Συμβουλίων τής Φ.Ε., αποτέλεσαν και τα διασωθέντα Μητρώα Προσωπικού και οι, κατά περίπτωση, σε αυτά περιλαμβανόμενες υπηρεσιακές εκθέσεις από τον εκάστοτε, καθ’ ύλην αρμόδιο, επόπτη των Σχολείων τής Φ.Ε..
Αν επιχειρήσουμε δε να σκιαγραφήσουμε σε γενικές γραμμές την πνευματική φυσιογνωμία των μικρασιατικής καταγωγής εκπαιδευτικών τής Φ.Ε., με βάση πάντα τις υπάρχουσες πληροφορίες, αναζητώντας κάποιες κοινές για όλους συνιστώσες, θα καταλήγαμε στις εξής διαπιστώσεις: οι περισσότεροι γεννήθηκαν στη Μ. Ασία, στην Κωνσταντινούπολη, λιγότεροι στην Ανατολική Θράκη, και σπούδασαν, κατά κανόνα, στα περιώνυμα εκπαιδευτήρια των μεγάλων μικρασιατικών αστικών κέντρων. Πολλοί μάλιστα ακολούθησαν ανώτερες, εντυπωσιακές για την εποχή, πανεπιστημιακές σπουδές σε μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα και πανεπιστήμια τού εξωτερικού. Είναι χαρακτηριστική η διαρκής προσπάθεια εμπλουτισμού των τίτλων σπουδών τους, η γλωσσομάθεια, η πνευματική εν γένει καλλιέργεια, η ανάπτυξη συχνά συγγραφικής δραστηριότητας, η συνεχής μέριμνα για τη βελτίωση τής επιστημονικής και τής παιδαγωγικής τους συγκρότησης. Αξίζει δε να προστεθεί ότι αρκετοί από αυτούς διέπρεψαν και ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και ερευνητές.
Επί πλέον, πιστεύουμε ότι δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός ότι συχνά πίσω από τις γραμμές των τυπικά διατυπωμένων υπηρεσιακών κειμένων, λαμβανομένων υπ’ όψιν και των ιδιαίτερα δύσκολων συνθηκών τής εποχής, διαφαίνονται, ως λανθάνοντες υπαινιγμοί, οι ανθρώπινες διαστάσεις, οι προσωπικές ιστορίες, οι δικαιολογημένες αγωνίες και ο προσωπικός αγώνας κάθε ατόμου, που συντελούν στην πληρέστερη απόδοση τής ιδιαίτερης φυσιογνωμίας των ανθρώπων, οι οποίοι, μαζί με πολλούς άλλους άξιους εκπαιδευτικούς, άφησαν τη σφραγίδα τής προσωπικότητάς τους στα Σχολεία τής Φ.Ε.
Ως προς την επιτέλεση τού έργου τους, παρά τις όποιες, ανθρώπινες άλλωστε, αδυναμίες και ελλείψεις, οι Μικρασιάτες εκπαιδευτικοί επιδεικνύοντας πάντα υψηλό αίσθημα ευθύνης, αφοσίωση στο καθήκον, έντονα ανεπτυγμένη συνείδηση τής αποστολής τους, μεγάλη διάθεση προσφοράς, τίμησαν δεόντως τον τίτλο τού Δασκάλου αλλά και τά σχολεία στα οποία ανάλωσαν τα παραγωγικότερα χρόνια της ζωής τους επ’ ωφελεία των ελληνικών γενεών.
Εκτός των εκπαιδευτικών, μικρασιατικής καταγωγής ήταν και μέλη τού διοικητικού προσωπικού τής Φ.Ε. καθώς και ο αγιογράφος τού Ιερού Ναού τής Αγίας Αναστασίας ΨυχικούΓιάννης Ψυχάκης.
Μαρία Βαϊάννη
φιλόλογος - ιστορικός
ΠΙΝΑΚΑΣ 2 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Μικρασιάτες εκπαιδευτικοί στα Σχολεία τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας μέχρι το 1930 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|||||
α/α |
Επώνυμο Όνομα |
Τόπος καταγωγής |
Ειδικότητα - Ιδιότητα |
||
1 |
Βασιλειάδου Αικατερίνη |
Κωνσταντινούπολη |
δακτυλογράφος. κλητήρ Β΄ τάξ. |
||
2 |
Γρηγορίου Αναστασία |
Πέργαμος |
γραφεύς Β΄, ιματιοφύλαξ |
||
3 |
Νικολαΐδου-Γρηγορίου Άν. |
Μ. Ασία |
ιματιοφύλαξ |
||
4 |
Ψυχάκης Γιάννης |
Τσεσμές |
αγιογράφος |