Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος, μέλος τής Φ.Ε.
Παρέμεινε άκουρος μέχρι την απελευθέρωση τής Ελλάδας
O Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος ή «Άκουρος» γεννήθηκε στα τέλη τού 18ου αι. στον Άγιο Γιάννη τής Αρκαδίας. Ήταν στρατιωτικός, οπλαρχηγός και πρωτεργάτης τής Επαναστάσεως τού 1821 στην πατρίδα του, με πλούσια στρατιωτική και πολιτική δράση τόσο στα προεπαναστατικά όσο και στα μετεπαναστατικά χρόνια. Μαζί με τους αδερφούς του, Ιωάννη και Κωνσταντίνο, ανακαίνισαν το ερειπωμένο φράγκικο κάστρο τού παραλίου Άστρους και έγιναν οικιστές τού νέου αυτού οικισμού.
Από από μικρή ηλικία ασχολήθηκαν με το εμπόριο. Ο Πάνος εμπορευόταν στην Κωνσταντινούπολη, όπου μυήθηκε, μαζί με τα αδέρφια του, στη Φιλική Εταιρία το 1820. Παραμονές τής Επανάστασης διέλυσε το κατάστημά του στην Κωνσταντινούπολη, όπως αναφέρει ο ίδιος σε έκθεσή του, και με όσα χρήματα διέθετε επέστρεψε στην πατρίδα του για να συνδράμει στον αγώνα τού 1821. Μαζί του επέστρεψαν και οι δύο αδελφοί του.
Ο αγωνιστής Πάνος Ζαφειρόπουλος. Aπο το έργο , του Νικλάου Φλούδα Θυρεατικά τόμος Γ Αγ. Ιωάννης, μητρόπολις οικισμών Θυρέας
Με την άφιξή τους κηρύχθηκε η επανάσταση στον Άγιο Ιωάννη (24 Μαρτίου 1821) και αμέσως μετά, μαζί με περισσότερους από 100 Αγιαννίτες, πήγαν στο στρατόπεδο των Βερβένων. Ο Πάνος Ζαφειρόπουλος αποφάσισε να δημιουργήσει ο ίδιος ένα ξεχωριστό στρατόπεδο στα Δολιανά, το οποίο περιελάμβανε 400 περίπου στρατιώτες. Λίγο καιρό αργότερα, στις 18 Μαΐου 1821, έγινε η σκληρή μάχη Δολιανών - Βερβένων, στις οποίες οι Έλληνες κατανίκησαν τον στρατό των Τούρκων. Σε γεύμα που παρέθεσαν στις 19 Ιουνίου 1821 οι προεστοί και οι οπλαρχηγοί στον Δημήτριο Υψηλάντη και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ο Ζαφειρόπουλος είπε στον πρίγκιπα ότι είχε ορκιστεί να μην κουρευτεί ή ξυριστεί πριν ελευθερωθεί η πατρίδα. Τότε ο Υψηλάντης τού απάντησε: «Ώστε άκουρος θα μείνεις;». Έκτοτε το προσωνύμιο «Άκουρος» συνόδευε τον Ζαφειρόπουλο σε όλη του την πορεία. Και βέβαια τήρησε τον όρκο του!
Ο «Άκουρος» έλαβε μέρος στην άλωση τής Τριπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, όπου είχε πολύ ενεργό ρόλο. Μετά την άλωσή της πήγε στη Ρούμελη και έλαβε μέρος στη μάχη τής Στυλίδας υπό τον Νικήτα Σταματελόπουλο. Σύντομα δέχτηκε διαταγή να εκστρατεύσει ξανά στη Στερεά Ελλάδα με 350 άνδρες. Όταν όμως έφτασε στο Άργος αρρώστησε και επέστρεψε στον Αγιάννη, αφήνοντας το στρατιωτικό του σώμα στον καπετάν Ζαχαριά. Αντί όμως να ξεκουραστεί, όπως τού είχαν συστήσει οι γιατροί, στρατολόγησε 600 άνδρες και ξεκίνησε πάλι για τη Στερεά Ελλάδα. Φτάνοντας στο Άργος, τον Ιούλιο του 1822, έμαθε για την εισβολή τού Δράμαλη στην Πελοπόννησο. Τότε ενώθηκε με το στρατιωτικό σώμα τού Κολοκοτρώνη και πολέμησε στη μάχη των Δερβενακίων (26 Ιουλίου 1822), η οποία απέβη νικηφόρα για τους Έλληνες.
Συμμετείχε σε πολλές μάχες και στη Β΄ Εθνοσυνέλευση τού Άστρους. Στις 20 Μαρτίου 1823 προήχθη σε στρατηγό, όπως βλέπουμε από έγγραφο που υπογράφει ο τότε μινίστρος Εξωτερικών Ιωάννης Κωλέττης. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο τού 1824 ο Ζαφειρόπουλος τάχθηκε με το πλευρό τής κυβέρνησης. Το 1826 απέκρουσε στο Άστρος τα στρατεύματα τού Ιμπραήμ. Πέθανε το 1848 και ενταφιάστηκε στο νησί τού παραλίου Άστρους.
Ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος έγινε μέλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας το 1836 και στο αρχείο της αναφέρεται ως έμπορος στην Τρίπολη.
Παναγιώτα Αναστ. Ατσαβέ
φιλόλογος – ιστορικός
