Ελένη Βουτσινά- Σταμπόγλη. Η διευθύντρια τού Αρσακείου Κερκύρας
Η Ελένη Βουτσινά-Σταμπόγλη ήταν αριστούχος απόφοιτος τού εξωτερικού σχολείου τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, έχοντας τιμηθεί μάλιστα και με το «Μποτάσειο» βραβείο. Γι’ αυτό αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της διορίστηκε δασκάλα στο Αρσάκειο. Το Διοικητικό Συμβούλιο εκτίμησε την ποιότητα τής εργασίας της, την ικανότητα και τον ζήλο της και έτσι, όταν η διευθύντρια Μαρία Αλεξανδρίδου συνταξιοδοτήθηκε, τής ανέθεσε τη διεύθυνση τού εσωτερικού Σχολείου. Η Ελένη Βουτσινά κατόρθωσε να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις απαιτήσεις τής νέας της θέσης. Ανέλαβε τη διεύθυνση τού προσωπικού και των μαθητριών, αλλά και τον χειρισμό των δυσκολιών τής ζωής στο οικοτροφείο. Στα δύσκολα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου αλλά και της Μικρασιατικής καταστροφής (1916-1923) χειρίστηκε άριστα τις δυσχέρειες και στάθηκε ως μητέρα στις εσωτερικές μαθήτριες, οι οποίες λόγω τής κατάστασης δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους.
Εκτιμώντας, λοιπόν, τον ζήλο και τις ικανότητές της το Διοικητικό Συμβούλιο τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας τής ανέθεσε τη διεύθυνση τού Αρσακείου Κερκύρας. Το σχολείο αυτό λειτουργούσε από το 1868 και λόγω τής θέσης του μόρφωσε πολλές γενιές Ελληνίδων, οι οποίες διασκορπίστηκαν στα Ιόνια νησιά και στη γειτονική Ήπειρο και έγιναν φορείς ελληνικής παιδείας. Η Ελένη Βουτσινά-Σταμπόγλη –είχε εν τω μεταξύ παντρευτεί– στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και για μία ακόμη φορά απέδειξε τα προσόντα της. Υπηρέτησε στο Αρσάκειο Κερκύρας επί 12 χρόνια. Η τοπική κοινωνία αλλά και η διοικούσα επιτροπεία αναγνώρισαν και εκτίμησαν τα διοικητικά της προσόντα και το μητρικό ενδιαφέρον της για τις μαθήτριες, αφού τις όπλισε όχι μόνο με γνώσεις αλλά και με πλήθος συμβουλών για τη ζωή τους. Φρόντιζε να βρίσκει τρόπους οι φτωχές μαθήτριες να διευκολύνονται στην καταβολή των διδάκτρων και παρά τις δύσκολες συνθήκες μεριμνούσε να γίνονται απρόσκοπτα τα μαθήματα στο Σχολείο.
Η Ελένη Βουτσινά - Σταμπόγλη με καθηγητές και μαθήτριες του Αρσακείου Κερκύρας (Αρχείο ΦΕ)
Η Αγάθη Νικοκάβουρα, η γνωστή φιλόλογος και πνευματική προσωπικότητα τής Κέρκυρας, στο βιβλίο «Φυσιογνωμίαι τινές Αρσακειάδων» που εκδόθηκε από τον Σύνδεσμο Αποφοίτων Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας για τη συμπλήρωση εκατονταετίας από την ίδρυση τής ΦΕ έγραφε: «Και το σχολείον, με την επιβλητικήν όψιν τού άλλοτε καθολικού μοναστηριού και την περίεργον ενετικήν κατασκευήν, ελάμβανε την χαρμόσυνον όψιν τής κυψέλης με την όρεξιν τής εργασίας και την χαράν τής παιδικής ζωής μέσα εις την τετράγωνον αυλήν, την στολισμένην με την αιωνόβιον glycine που ανέδιδε το άρωμά της, εις έκφρασιν τής αγνής ανατάσεως τής παιδικής ψυχής. Εις την αυλήν αυτήν κατ’ έτος, υπό την οδηγίαν τής κυρίας Σταμπόγλη, τής προνοούσης δι’ όλα και διευθυνούσης τα πάντα, ετελείτο και η σχολική εορτή η οποία από απλούν σχολικόν γεγονός ελάμβανε διαστάσεις κερκυραϊκού συναγερμού. Η εκλεκτικότης τού προγράμματος, η τάξις και η ακρίβεια τής εκτελέσεως, η συγκίνησις τής απονομής των βραβείων, ο αποχαιρετισμός των τελειοφοίτων τού διδασκαλείου μέσα εις μίαν ατμόσφαιρα διηνεκούς παλμού των παιδικών καρδιών εκάλει τους Κερκυραίους εις την πανδαισίαν των ωραίων αυτών εν τη απλότητι των απολαύσεων και καθιστά το σχολείον πηγήν ανωτέρων συγκινήσεων και τέμενος τής αγνής σχολικής θρησκείας.»
Το Αρσάκειο Κερκύρας επί των ημερών της συμμετείχε σε κάθε εκδήλωση με την ευκαιρία εθνικών ή θρησκευτικών εορτών, όπως ήταν η επέτειος τής 25ης Μαρτίου, η εορτή τής ενώσεως τής Επτανήσου με την Ελλάδα, η εορτή των Τριών Ιεραρχών κ.ά. Την οργάνωσή τους ανελάμβανε προσωπικά η Ελένη Σταμπόγλη με μεγάλη επιτυχία, κάτι που γρήγορα την κατέστησε σημαντικό παράγοντα στις ποικίλες εκδηλώσεις τής κερκυραϊκής ζωής. Με λύπη η κερκυραϊκή κοινωνία πληροφορήθηκε την αποχώρησή της από τη διεύθυνση τού Σχολείου. Παράλληλα όμως έληγε και η ζωή τού Αρσακείου Διδασκαλείου Κερκύρας, αφού το κράτος θα ίδρυε παιδαγωγικές ακαδημίες. Παρά το γεγονός ότι η Φ.Ε. τής ζήτησε να παραμείνει στη θέση μέχρι την πλήρη κατάργηση τού Σχολείου, η Ελένη Σταμπόγλη ζήτησε να απαλλαγεί των καθηκόντων της, γιατί δεν ήθελε να βιώσει την παρακμή τού Σχολείου. Η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία και η κερκυραϊκή κοινωνία αναγνώρισαν το έργο της αλλά και τη συμβολή της στην πνευματική ανάπτυξη τής Ελληνίδας.
Παναγιώτα Αν. Ατσαβέ
Φιλόλογος – ιστορικός
